راستش را بخواهید اولش می خواستیم شرح مبسوط و شاهانه یی !! بر این قضیه یعنی
میلاد فرخنده و خوش شگون خودمان بنگارانیم وکلی افاضات و تفصیلات بپراکنیم که یعنی ما
این چنینیم و آنچنان و حتی قرار شد والده مکرمه یکی از عکسهای جوانی مان را از توی صندوقچه درآورد و آن را همراه یک مصاحبه بلند و بالا ازحضرت خودمان در این جا بیندازیم!! بعد دیدیم اولندش شما خوبتر از خودمان ما را می شناسیدوکمتر کسی پیدا می شود که این صابون پر مصرف خیانت چند بار به وجود شریفش نخورده باشد ٬ دومندش هم دیدیم که این کار را هر تازه کاری می کند و ما مثلا پیش خودمان ٬ خودمان را کلی کهنه کار می دانیم و از سویی یعنی سومندش والده مکرمه فرمودند ممکن است ایادی دست نشانده ملا نصرالدین ما را با چشم شورشان چشمک آلود کنند و آن وفت دیگر باقلی گیر بیار و بلا نسبت وجود شریفتان مثل خر بخور . لذا قرار شد هزینه این کارات بشود سپنج که دور سر خودمان بگردانیم و ماشاءا... وجود نازنین مان از گزند بلایا و بلاها !! محفوظ بماناد.
پس بعد از این تصمیم ملوکانه بر این شد که در شروع کار بدون مقدمه جات آلات فقط بگوییم :
ما آمدیماما واقعیت اینکه چندان هم چنگی به دل نخواهد زد چون به هر حال شما هم تا حدودی ممکن است حق داشته باشید و یا شاید بر حسب اتفاق نادری ٬ دل نازک تر از گلتان بشکند و وجود « آسیب پذیرتان » درست و حسابی . . . از سویی هم «آمدن» که چندان کار سختی نیست
کافی است سبیل یکی دو نفر را چرب کنی .
. . . و اساسا فلسفه سبیل و سبیل گذاشتن هم همین است که مثلا بشود بعضی وقتها چربش کرد ٬ بعضی وقتها هم بعضی چیزها را از زیرش رد کرد و رو به بعضی چیزهاهم آن را گرداند. ما هم چرباندیم و چرخاندیم و گرداندیم و . . .
و اما اصل قضیه داشت یادم می رفت و همانا دست گذاشتن بر اصل معرفی شخص شخیص حضرت خودمان که مهمتر از هر هر چیز دیگری است . بنده طبق تصمیمات همان سنوات ماضی نامم همان است که والده مکرمه برایمان قرار داده اند و ثبت احوال هم با کمی پس و پیش که البته لازمه حیات هر شناسنامه یی است در اوراق سجل شریفمان ثبت کرده است .
در مورد این وبلاگ هم توضیح لازم نیست ، چند قسمت اول را به همت بلند خودمان بیرون
می دهیم و برای بقیه هم دهانمان را رو به آسمان باز خواهیم کرد٬ ان شاءا... درست
می شود .
شما هم اگر از همسایه ها و قوم و خویش و دوست و آ‌شنا خجالت نکشیدید ، چیزکی از خیانتهای دوروبرتان برای ما بنویسید٬ ما هم قول میدهیم امانت دار خوبی باشیم.
به هر تقدیر ازآنجا که ما از این حرفها زیاد زده ایم وشما هم از این کارهای نکرده بسیار دارید
پس «این گوی و این میدان » بچه چای را بگردان.